แต่ก่อนนั้นปิ่นโตเป็นภาชนะที่นิยมกันอย่างแพร่หลาย โดยเฉพาะตามวัดและตามโรงเรียน ยังจำได้ว่าในสมัยเรียนโรงเรียนชั้นประถม เด็กๆต้องหิ้วปิ่นโตขนาดเล็กสามเถาไปโรงเรียนทุกวัน ส่วนปิ่นโตของผู้ใหญ่นั้นเป็นขนาดใหญ่มีห้าเถาสำหรับนำอาหารไปวัด เวลาจะใส่อาหารนั้น ผู้ใหญ่จะสอนเสมอว่า ชั้นล่างสุดที่ใหญ่กว่าเถาอื่น ๆ จะเอาไว้ใส่ข้าวสวย ชั้นถัดไปจะเป็นอาหารส่วนชั้นบนสุดมักจะเป็นขนมหวานและผลไม้ นึกถึงปิ่นโตทีไรทำให้นึกถึงวัด ที่เรามักเห็นลูกศิษย์วัดหิ้วปิ่นโตเดินตามพระออกไปบิณฑบาตทุกวัน และในปัจจุบันนี้ก็ยังคงเห็นปิ่นโตสีสันลวดลายสวยงามนับร้อยสายวางเรียงรายเวลามีงานบุญในวัดกันอยู่เลย

    ต้นกำเนิดปิ่นโตมาจากที่ไหนนั้น ยังไม่มีหลักฐานชัดเจนว่าชนชาติใดนำมาเผยแพร่ในประเทศไทย แต่มีหลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษรที่กล่าวถึงปิ่นโตว่ามีใช้กันมาตั้งแต่ในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นแล้ว โดยในช่วงนั้นมีลักษณะเป็นปิ่นโตสาน ดังที่กล่าวไว้ในบทพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย บทละครในเรื่องอิเหนา